بوسه - قصه ی گل و تگرگ

[ و در پى جنازه‏اى مى‏رفت ، شنید مردى مى‏خندد فرمود : ] گویا مرگ را در دنیا بر جز ما نوشته‏اند ، و گویا حق را در آن بر عهده جز ما هشته‏اند ، و گویى آنچه از مردگان مى‏بینیم مسافرانند که به زودى نزد ما باز مى‏آیند ، و آنان را در گورهاشان جاى مى‏دهیم و میراثشان را مى‏خوریم ، پندارى ما از پس آنان جاودان به سر مى‏بریم . سپس پند هر پند و پند دهنده را فراموش مى‏کنیم و نشانه قهر بلا و آفت مى‏شویم . [نهج البلاغه]

نویسنده : .:: 84/7/16:: 1:26 صبح	بوسه
چه خوب بود چشمای آدم زبون داشتن که بجای سکوت حرفاشونو می گفتن چون سکوت با تمام سادگیش گیج کنندست اما بوسیدنت سکوتمو معنی دار کرد .........
نظرات شما ()

صفحه اول
ما در کلوب
22896:کل بازدید
48:بازدید امروز
برای دیدن آرشیو مطالب به پائین صفحه مراجعه نمائید

حضور و غیاب
یــــاهـو
لوگوی خودم

لوگوی دوستان

لینک دوستان

اشتراک
بایگانی
یادمان پاییز 1385 بهار 1385 زمستان 1384 پاییز 1384

سفارش تبلیغ